Zoals de naam van deze klaversoort Hazenpootje al aangeeft is deze soort van drogere gras- en hooilanden vooral tijdens en na de bloei gemakkelijk te herkennen aan het uiterlijk van de bloeiwijzen.
Als je Maretak in de natuur tegenkomt, kun je er zeker van zijn dat er kalk in de bodem zit. Maretak of Vogellijm is een bolvormige struik die vooral in de herfst, winter en het vroege voorjaar te zien is in bomen.
Als een van de meer forsere zuringen valt de Ridderzuring, Rúmex obtusifólius, in onze graslanden en ruigten op door zijn grote bladeren die een hartvormige voet hebben.
Twee soorten Guldenroede vallen door hun opmerkelijke pluimvormige bloeiwijze met daarin kleine hoofdjes met gele composietenbloemetjes op tijdens hun bloei in de zomer tot herfst.
De twijgen van de Ruwe berk zijn opvallend hangend en kunnen heel lang worden. De oudere takken van de Ruwe berk blijven opvallend wit. Bij oudere bomen wordt de stam vanaf de grond naar boven toe steeds ruwer, waardoor de bast lijkt open te gaan.
De vruchten zijn in september en oktober rijp. De plant vermeerdert zich door zaad, dat door vogels, met name door spreeuwen, die dol op de bessen zijn, wordt verspreid.
Nu de herfst een eind op streek is en loofbomen hun blad begint te verkleuren en af te vallen, wordt de aandacht bij het wandelen in parken, bossen en door woonwijken getrokken door onder andere de groen blijvende Taxus, IJf of Venijnboom.
De altijd groen blijvende Struikhei, Callúna vulgáris (L.) Hull, hoort tot de Heifamilie (of Ericaceae) en kleurt in de zomermaanden van eind juli tot begin september onze heidevelden paars. Een fantastische ervaring.
De Gevlekte scheerling tref je aan langs dijken en in ruigten, maar heel opvallend is zijn verspreiding in bermen langs wegen met de bolronde witte bloeiwijzen.