Als je in het najaar met de auto onderweg bent en over de snelweg rijdt, dan valt een geel bloeiende plant op die je in de bermen van de snelweg als een lint van zo'n 50 cm hoog ziet staan.
Bosrank is een soort die sterk gebonden is aan de aanwezigheid van kalk in de bodem. Het is dan ook een echte kalkindicator. Als je Bosrank in het landschap aantreft kun je er zeker van zijn dat de bodem kalkhoudend is.
Als je een rozenstruik vindt in de natuur en je ruikt de geur van frisse appeltjes als je de blaadjes tussen je vingers fijn wrijft, dan heb je te doen met de Egelantier.
Witte els is een elzensoort die normaal bij ons niet voorkomt. Maar vooral in bewoonde gebied, als laanboom of in parken, kunnen we de soort aantreffen. Witte Els bloeit vaak al iets eerder dan de Zwarte els. Soms zelfs al in de laatste week van december.
Vooral in de herfst en de winter als de pruikige vruchten heel goed opvallen en als een sluier over de andere planten ligt, kun je de Bosrank gemakkelijk terugvinden.
We weten niet veel over het eventuele voorkomen van Sneeuwklokjes in voor-historische bossen. Het pollen van kruidachtige planten vergaat veel sneller dan het boom-pollen.
Op zandige bodems en akkers en in moestuinen kun je een opvallende plant aantreffen met grote witte tot licht lila kleurige bloemen en wel heel typische vruchten. Het is de Doornappel.
De altijd groen blijvende Struikhei, Callúna vulgáris (L.) Hull, hoort tot de Heifamilie (of Ericaceae) en kleurt in de zomermaanden van eind juli tot begin september onze heidevelden paars. Een fantastische ervaring.
De vruchten zijn in september en oktober rijp. De plant vermeerdert zich door zaad, dat door vogels, met name door spreeuwen, die dol op de bessen zijn, wordt verspreid.