De vrouwelijk bloeiende hoofdjes blijven tot lang in de herfst met hun vruchtjes zichtbaar aan de planten. De bladeren zijn smal en lijken wel wat op die van Kalmoes.
Zoals de naam van deze klaversoort Hazenpootje al aangeeft is deze soort van drogere gras- en hooilanden vooral tijdens en na de bloei gemakkelijk te herkennen aan het uiterlijk van de bloeiwijzen.
Een anemoon die veel minder voorkomt dan de witte Bosanemoon is de Gele anemoon, Anemone ranunculoides L. uit de Ranonkelfamilie. Ze komt voor in loofbossen en hakhout op vochtige en kalkhoudende bodems, zoals we die in Zuid-Limburg vinden, maar we kunnen de soort ook als stinzenplant aantreffen in de bosrijke omgeving van buitenplaatsen, waar de soort dan vaak oorspronkelijk is aangeplant.
Een door zijn kleur bescheiden orchidee, die soms door zijn grootte goed herkenbaar is, is de Grote keverorchis. Aan de stevige stengel zijn twee tamelijk grote eivormige tot ovale bladeren te herkennen, die meestal tegenover elkaar staan.
Binnen de familie van de Vlinderbloemen kennen we een klein aantal boomvormige soorten. De als laanboom vaak aangeplante Robinia, Robinia pseudoacacia L., komt tegenwoordig ook voor in onze loofbossen.
Door de enorm grote bladeren valt Groot hoefblad, Petasites hybridus, al direct op op de plaatsen waar de soort staat. Wel verschijnen altijd de knotsvormige bloeiwijzen, voordat het blad te voorschijn komt.
De bloemen produceren veel nectar en trekken daardoor tot laat in het najaar insecten aan als bijen, hommels, zweefvliegen en vlinders. De rijpende blauwzwarte steenvruchten of bessen worden veel gegeten door allerlei vogels. Zo wordt het zaad van de soort verspreid. In de winter blijft het blad van Klimop groen en aan de heester zitten.