In onze bossen vallen in het voorjaar de hemelsblauwe bloemen tussen de donkergroene ovale bladeren van de Kleine maagdenpalm, Vinca minor, tijdens de bloei direct in het oog. De bloemen hebben vergroeide kroonbladen en zijn tot zo'n drie cm in doorsnede.
Witte els is een elzensoort die normaal bij ons niet voorkomt. Maar vooral in bewoonde gebied, als laanboom of in parken, kunnen we de soort aantreffen. Witte Els bloeit vaak al iets eerder dan de Zwarte els. Soms zelfs al in de laatste week van december.
Zoals de naam van deze klaversoort Hazenpootje al aangeeft is deze soort van drogere gras- en hooilanden vooral tijdens en na de bloei gemakkelijk te herkennen aan het uiterlijk van de bloeiwijzen.
In de nazomer en het najaar zie je aan de boom of struik de vele tuilen van oranje tot rode bessen die door spreeuwen en lijsters worden gegeten. Zo wordt de soort verspreid.
Binnen de familie van de Vlinderbloemen kennen we een klein aantal boomvormige soorten. De als laanboom vaak aangeplante Robinia, Robinia pseudoacacia L., komt tegenwoordig ook voor in onze loofbossen.
De familie van de Berken is gekenmerkt doordat de mannelijke bloeiwijzen katjes vormen. In de katjes vind je schubben en binnen die schubben een tot drie bloemen.
De twijgen van de Ruwe berk zijn opvallend hangend en kunnen heel lang worden. De oudere takken van de Ruwe berk blijven opvallend wit. Bij oudere bomen wordt de stam vanaf de grond naar boven toe steeds ruwer, waardoor de bast lijkt open te gaan.
De stekelige beharing van de Kromhals, Anchusa arvensis, valt direct op als je de plant vindt en vastpakt. Maar wat nog meer opvalt is de kromme kroonbuis, die wel wat van een S-bocht heeft. Je kunt dit heel gemakkelijk zien als je de vijflobbige lichtblauwe bloemkroon voorzichtig van de plant af trekt.
De schors bevat looistoffen, zodat hiermee leer gelooid kan worden. Een andere stof uit de schors is salicylzuur. Salicylzuur is de werkzame stof in aspirine.
Grote kaardebol als winterwachter. Na de bloei van de Grote kaardebol, wanneer de licht paarse bloemen uit de fraaie bloeiwijzen vallen, blijft de plant nog heel lang staan.
Als een van de meer forsere zuringen valt de Ridderzuring, Rúmex obtusifólius, in onze graslanden en ruigten op door zijn grote bladeren die een hartvormige voet hebben.