Op zandige bodems en akkers en in moestuinen kun je een opvallende plant aantreffen met grote witte tot licht lila kleurige bloemen en wel heel typische vruchten. Het is de Doornappel.
Als een van de meer forsere zuringen valt de Ridderzuring, Rúmex obtusifólius, in onze graslanden en ruigten op door zijn grote bladeren die een hartvormige voet hebben.
De gele dicht op elkaar staande op knoopjes lijkende hoofdjes met alleen buisvormige bloemen vallen boven in de tuilvormige bloeiwijze van Boerenwormkruid direct op. De hoge planten vallen ook op door hun groei in groepen.
De twijgen van de Ruwe berk zijn opvallend hangend en kunnen heel lang worden. De oudere takken van de Ruwe berk blijven opvallend wit. Bij oudere bomen wordt de stam vanaf de grond naar boven toe steeds ruwer, waardoor de bast lijkt open te gaan.
Als straatboom aangeplant vind je in steden de in april met gele rechtopstaande tuilen bloeiende Noorse esdoorn, Acer platanoides. De bloemen zijn regelmatig, vijftallig, en komen aan de boom nog voor dat de bladeren ontluiken.
Bitterzoet is de enige van nature in onze streken voorkomende soort uit het geslacht Nachtschade. Het is een pioniersoort die je in diverse vegetaties kunt aantreffen met de opvallende paarse bloemen en later rode bessen.
De altijd groen blijvende Struikhei, Callúna vulgáris (L.) Hull, hoort tot de Heifamilie (of Ericaceae) en kleurt in de zomermaanden van eind juli tot begin september onze heidevelden paars. Een fantastische ervaring.