Witte els is een elzensoort die normaal bij ons niet voorkomt. Maar vooral in bewoonde gebied, als laanboom of in parken, kunnen we de soort aantreffen. Witte Els bloeit vaak al iets eerder dan de Zwarte els. Soms zelfs al in de laatste week van december.
Een door zijn kleur bescheiden orchidee, die soms door zijn grootte goed herkenbaar is, is de Grote keverorchis. Aan de stevige stengel zijn twee tamelijk grote eivormige tot ovale bladeren te herkennen, die meestal tegenover elkaar staan
De vruchten zijn in september en oktober rijp. De plant vermeerdert zich door zaad, dat door vogels, met name door spreeuwen, die dol op de bessen zijn, wordt verspreid.
De altijd groen blijvende Struikhei, Callúna vulgáris (L.) Hull, hoort tot de Heifamilie (of Ericaceae) en kleurt in de zomermaanden van eind juli tot begin september onze heidevelden paars. Een fantastische ervaring.
De stekelige beharing van de Kromhals, Anchusa arvensis, valt direct op als je de plant vindt en vastpakt. Maar wat nog meer opvalt is de kromme kroonbuis, die wel wat van een S-bocht heeft. Je kunt dit heel gemakkelijk zien als je de vijflobbige lichtblauwe bloemkroon voorzichtig van de plant af trekt.
Nu de herfst een eind op streek is en loofbomen hun blad begint te verkleuren en af te vallen, wordt de aandacht bij het wandelen in parken, bossen en door woonwijken getrokken door onder andere de groen blijvende Taxus, IJf of Venijnboom.
In onze bossen vallen in het voorjaar de hemelsblauwe bloemen tussen de donkergroene ovale bladeren van de Kleine maagdenpalm, Vinca minor, tijdens de bloei direct in het oog. De bloemen hebben vergroeide kroonbladen en zijn tot zo'n drie cm in doorsnede.