De vrouwelijk bloeiende hoofdjes blijven tot lang in de herfst met hun vruchtjes zichtbaar aan de planten. De bladeren zijn smal en lijken wel wat op die van Kalmoes.
De altijd groen blijvende Struikhei, Callúna vulgáris (L.) Hull, hoort tot de Heifamilie (of Ericaceae) en kleurt in de zomermaanden van eind juli tot begin september onze heidevelden paars. Een fantastische ervaring.
Binnen de familie van de Vlinderbloemen kennen we een klein aantal boomvormige soorten. De als laanboom vaak aangeplante Robinia, Robinia pseudoacacia L., komt tegenwoordig ook voor in onze loofbossen.
In de nazomer en het najaar zie je aan de boom of struik de vele tuilen van oranje tot rode bessen die door spreeuwen en lijsters worden gegeten. Zo wordt de soort verspreid.
Vooral in de herfst en de winter als de pruikige vruchten heel goed opvallen en als een sluier over de andere planten ligt, kun je de Bosrank gemakkelijk terugvinden.
Als je een rozenstruik vindt in de natuur en je ruikt de geur van frisse appeltjes als je de blaadjes tussen je vingers fijn wrijft, dan heb je te doen met de Egelantier.
Bitterzoet is de enige van nature in onze streken voorkomende soort uit het geslacht Nachtschade. Het is een pioniersoort die je in diverse vegetaties kunt aantreffen met de opvallende paarse bloemen en later rode bessen.
Als straatboom aangeplant vind je in steden de in april met gele rechtopstaande tuilen bloeiende Noorse esdoorn, Acer platanoides. De bloemen zijn regelmatig, vijftallig, en komen aan de boom nog voor dat de bladeren ontluiken.
Een door zijn kleur bescheiden orchidee, die soms door zijn grootte goed herkenbaar is, is de Grote keverorchis. Aan de stevige stengel zijn twee tamelijk grote eivormige tot ovale bladeren te herkennen, die meestal tegenover elkaar staan