Composieten met witte lintbloemen en een geel hart moeilijk? Tot onze nationale bloem is verkozen Madeliefje, ook wel genaamd Meizoentje. De wetenschappelijke naam van deze plant is Bellis perennis. Een van de vier andere genomineerde soorten was Margriet. Twee andere soorten uit de Composietenfamilie die ook witte lintbloemen en een geel hart hebben en veel voorkomen in ons land zijn Echte kamille en Reukeloze kamille.
De Wolfsmelk, oftewel het geslacht Euphorbia, oogt altijd een beetje vreemd. De rare groen-gelige kleur en de schutbladen in de bloeiwijze, een zogenaamd cyathium, doen wat buitenaards aan.
Naast de Linde als boom omvat deze familie vooral kruiden. De bladeren staan verspreid aan de stengels of takken en twijgen en vallen op door hun nervatuur die bijna altijd handvormig is. De bloemen van de plantensoorten uit de familie zijn regelmatig, tweeslachtig en vier- of vijftallig.
Overal in bossen op onze pleistocene zandgronden kunnen we waarnemen dat Adelaarsvaren (Pteridium aquilinum) zijn jaarcyclus aan het afronden is. Deze soort is in ons land een indicator voor bossen met al een hoge leeftijd, zoals dichte beukenbossen.
De hoofdgroep der Orchideeën omvat in feite slechts één familie, namelijk de Orchideeënfamilie of Orchidaceae. In onze wilde flora kennen we een aantal soorten die zich kenmerken door een heel bijzondere bloembouw, die speciaal gericht is op heel specifiek insectenbezoek.
Het boek mag als een waardige opvolger worden beschouwd van het in 1954 verschenen deel van de Flora Neerlandica, waarin uitgebreid aandacht werd besteed aan het geslacht Carex, inclusief hybriden. Ondertussen zijn er nieuwe inheemse en ingevoerde soorten gevonden, evenals een flink aantal nieuwe Carex-hybriden. Ook is een aantal soorten van wetenschappelijke naam veranderd.
De 'Veldgids Plantengemeenschappen van Nederland' bundelt de kennis en jarenlange ervaring van vier Nederlandse vegetatiekundigen. Interessant voor vakmensen, studenten en liefhebbers. Lees de boekbespreking van onze redactie.
De wind is weer gaan liggen, en het lijkt erop alsof de planten helemaal klaar zijn met dit jaar. Maar als je goed om je heen kijkt is er nog volop leven te zien.
Dat de vorm van de bladeren van planten sterk uiteenloopt, is bekend. Het blad van Riet is immers nauwelijks te vergelijken met dat van een Esdoorn, dat weer in de verste verte niet lijkt op het blad van een Hondsroos.
Bladeren worden gebruikt om energie op te wekken. Als een soort zonnecollectoren vangen planten het zonlicht op om de energie van het licht om te zetten in suikers die als weer energievoorraad voor de plant dienen door middel van het bekende proces van de fotosynthese.
Onze redactie heeft plantensoorten van de Lage Landen in 18 goed herkenbare hoofdgroepen ingedeeld. De hoofdgroep der Grasachtige planten omvat een drietal grote families, die zich kenmerken door onopvallende bloemen en lange, smalle, 'grasachtige' bladeren. Het zijn de Russenfamilie, de Cypergrassenfamilie en de Grassenfamilie.