In de beschrijving van plantensoorten kom je geregeld de begrippen ‘eenhuizige plantensoort’ of ‘tweehuizige plantensoort’ tegen. Je kunt je afvragen wat dat betekent. Kort gezegd zijn eenhuizige plantensoorten die plantensoorten waarbij op elk exemplaar van deze plantensoort zowel mannelijke gameten, in het stuifmeel of pollen, als vrouwelijke gameten, de eicellen in de vruchtbeginsels, worden geproduceerd.
Veel plantensoorten hebben een reputatie. Sommige omdat ze woekeren, omdat ze felle kleuren hebben en vele omdat ze giftig zijn. Eén van de soorten met een wel heel duistere naam is de Zwarte nachtschade (Solanum nigrum).
Planten hebben niet de mogelijkheid om even op en neer naar de supermarkt te rennen als ze honger hebben. Ze moeten het doen met wat de omgeving hen aan voedingsstoffen te bieden heeft.
Tussen de straatstenen is het nét iets warmer. Hierdoor zul je zien dat in steden het voorjaar net iets eerder begint dan op het platteland. De Sleedoorns (Prunus spinosa) in stadstuinen beginnen langzaam al een witte waas van de ontluikende bloemknoppen te krijgen en tussen de voegen van de straat verschijnen naast de Krokus en de Narcis ook al andere bloemen.
Planten staan nooit zomaar ergens, ook al zou je dat misschien wel denken als je bijvoorbeeld langs de huizen in een straat een Melkdistel, Gehoornde klaverzuring of Straatgras ziet staan. Deze plantensoorten horen thuis in een Plantengemeenschap, die we rekenen tot de Klasse van de Ruderale gemeenschappen. Een veel in Nederland voorkomende plantengemeenschap is de Glanshaver-associatie.
Het allerkleinste bloempje. Dat record wordt in Nederland toegeschreven aan het Mosbloempje (Crassula tillaea). Hoewel dit plantje geen mos is, het heeft immers bloemen, blaadjes en een vatenstelsel, is het niet raar dat de naam van het plantje verwijst naar mos.
Het is wonderlijk wat je nu al dicht bij huis kunt aantreffen aan bloeiende planten. Vandaag, 24 februari 2019, met een zonnig weertje en temperaturen die in het zuiden oplopen tot 17 graden in de schaduw hebben we op onze wandeling langs de Maas en in de Kleine Weerd de volgende bloeiende soorten kunnen aantreffen.
Stinzenplanten zijn verwilderde voorjaarsbloeiers - knol-, bol- en wortelgewassen - die vanaf de zestiende eeuw zijn ingevoerd in ons land. Van oorsprong groeiden ze rond kastelen, borgen en buitenplaatsen. Sneeuwklokje en bonte krokus zijn bekende voorbeelden, maar ook winterakoniet, holwortel en bostulp behoren tot deze planten. Medio februari is de nieuwe ‘Basisgids Stinzenplanten’ verschenen.
In waterrijk Nederland zijn er volop water- en moerasplanten te vinden. In het water van sloten, kanalen, beekjes en vaarten zijn dan ook talloze soorten van onder andere Kroos (neem bijvoorbeeld Klein kroos (Lemna minor)) of Fonteinkruiden (Potamogeton) te vinden.
In de natuur kenmerkt ieder seizoen zich door een eigen karakter. In het najaar zie je steeds meer vruchten aan bomen en struiken komen. Het is de tijd van de bessen, zoals van de Wilde lijsterbes.
In de warmere delen van ons land is de hoofdbloei van Krokus al weer voorbij. Wat we in parken en tuinen aangeplant, of verwildert in gazons en bossen zien, kan Gele krokus (Crocus x stellaris), Vroege krokus (Crocus chrysanthus) of Bonte krokus (Crocus vernus) zijn.
Het blauwe bloemetje van de Wilde cichorei (Cichorum intybus) is niet eens zo opvallend, maar geeft de kant van de weg een blauwige gloed. In grazige wegbermen is de plant nu veel in bloei te vinden. Hoewel de meesten er aan voorbij rijden, is het toch een zeer bekende composiet. Veel mensen kennen de Cichorei namelijk in een minder kleurige vorm, van hun bord: Witlof is een voorbeeld van een toepassing van Cichorei in onze keuken.