Als een van de meer forsere zuringen valt de Ridderzuring, Rúmex obtusifólius, in onze graslanden en ruigten op door zijn grote bladeren die een hartvormige voet hebben.
De bloemhoofdjes van Klein hoefblad vallen direct op. Ze zijn een van de eerste bloeiers in het jaar. Het bloemhoofdje bestaat uit een groot aantal (enige honderden) vrouwelijke lintbloemen, die voorzien zijn van een vruchtbeginsel met stijl en twee stempels.
Witte els is een elzensoort die normaal bij ons niet voorkomt. Maar vooral in bewoonde gebied, als laanboom of in parken, kunnen we de soort aantreffen. Witte Els bloeit vaak al iets eerder dan de Zwarte els. Soms zelfs al in de laatste week van december.
Als je in het najaar met de auto onderweg bent en over de snelweg rijdt, dan valt een geel bloeiende plant op die je in de bermen van de snelweg als een lint van zo'n 50 cm hoog ziet staan.
We weten niet veel over het eventuele voorkomen van Sneeuwklokjes in voor-historische bossen. Het pollen van kruidachtige planten vergaat veel sneller dan het boom-pollen.
Lenteklokje bloeit gewoonlijk in de tweede helft van de winter, en wel zo'n twee weken later dan het Gewoon sneeuwklokje. Het is een van onze vroegst bloeiende plantensoorten. Als stinzenplant is Lenteklokje te vinden in de bosbegroeiing van landgoederen.
De stekelige beharing van de Kromhals, Anchusa arvensis, valt direct op als je de plant vindt en vastpakt. Maar wat nog meer opvalt is de kromme kroonbuis, die wel wat van een S-bocht heeft. Je kunt dit heel gemakkelijk zien als je de vijflobbige lichtblauwe bloemkroon voorzichtig van de plant af trekt.
Als je een rozenstruik vindt in de natuur en je ruikt de geur van frisse appeltjes als je de blaadjes tussen je vingers fijn wrijft, dan heb je te doen met de Egelantier.
De familie van de Berken is gekenmerkt doordat de mannelijke bloeiwijzen katjes vormen. In de katjes vind je schubben en binnen die schubben een tot drie bloemen.