Een niet alledaagse verschijning is Mansoor, die vooral goed te herkennen is aan de op een oor lijkende bladeren en aan het feit dat je de bloemen op de grond moet zoeken. Deze zijn donkerkleurig, behaard en stinken een beetje naar rottend vlees. Daarmee trekken ze vliegjes aan die zich graag voeden met lijken van dieren. Ook mieren bezoeken de bloemen wel en slepen later de zaden mee.
Mansoor, Asarum europaeum L., uit de Pijpbloemfamilie of Aristolochiaceae, is een bijzondere plantensoort die we tot de Aasbloemen rekenen. Hun bloemen lijken op een dierenlijk door de flinke beharing op de bloembuitenkant, de donkere bruinpaarse kleur, het feit dat ze op de grond liggen en bovendien kamferachtig geuren, wat wel een beetje lijkt op de stank van rottend vlees. Met dit toch wel bijzonder uiterlijk trekken de bloemen hun bestuivers aan: dieren die zich voeden met de lijken van gestorven en bedervende dieren. Aasvliegen en andere kleine vliegen horen daarbij, maar ook wel mieren.
Mansoor heeft een verspreiding in het midden en zuiden van Europa en het westen van Azië. De beeldopnamen zijn door ons gemaakt in het midden van Duitsland en wel in het Rote Mohr in het grensgebied van de deelstaten Hessen en Thüringen. Het areaal van Mansoor strekt zich uit tot ten noorden van de stad Verdun en bereikt de Belgische grens. Overigens kent de auteur van dit plantenpaspoort ook een groeiplaats in de Botanische Tuin (Hortus Arcadië) van de Radbouduniversiteit in Nijmegen, waar deze soort op een voor de plantensoort typische groeiplaats staat: vochtige bodem en in het schaduwdonker. Maar inmiddels is Mansoor al in meerdere vijfkilometerhokken in Nederland aangetroffen.
De bloemen van Mansoor worden geschaard in de groep van de Aasbloemen, dat zijn bloemen die hun bestuivers aantrekken met een geur die op rottend vlees of kamfer lijkt. De planten worden in onze contreien meestal vanwege hun interessante bladvorm en in de winter groenblijvende bladeren in tuinen aangeplant. Ze kunnen daaruit wel verwilderen en zo ook een enkele keer in onze meer natuurlijke omgeving voorkomen, maar dan vooral op beschaduwde bossen op vochtige bodems.
Het determineren op wetenschappelijke basis kan gebeuren met behulp van Duistermaat, H(Leni). (2020) Heukels' Flora van Nederland, 24ste druk: 94.
Een andere gemakkelijke determinatie is mogelijk met Heijmans, E., Heinsius, H.W. en Thijsse, Jac.P. (1983) Geïllustreerde flora van Nederland, 22ste druk: 791.
Uitspraak (accenten) van de wetenschappelijke naam: Ásarum europáeum
