Als zomerbloeier valt Wit vetkruid, Sedum album, met zijn tamelijk hoogopgaande stengels en vele witte, soms roze, bloemen op op weinig begroeide oppervlakten in de volle zon. Aan de hele structuur van de planten en vooral de bladeren is te zien dat het een vetplant is. De natuurlijke standplaats moet in Zuid-Limburg gezocht worden op de randen van de kalkplateaus en het zal dan ook niet verbazen dat je de plant ook vind op basaltblokken in de volle zon, of op ruderale plaatsen zoals verlaten betonwegen of direct naast het asfalt van autowegen in de berm.
Wit vetkruid, Sedum album L., is net als de nog meer voorkomende Muurpeper een vertegenwoordiger van de Vetplantenfamilie.
De lage overblijvende planten hebben een rechtopstaande stengel met een schermvormige bloeiwijze met veel witte bloemetjes. Soms kleuren de 3-4 mm lange kroonblaadjes wat roze of ze hebben een rode middenstreep. De soort bloeit vroeg in de zomer en siert dan vaak wegkanten en in de bermen van autowegen en andere stenige plaatsen.
De bladeren hebben de kenmerken die je van een vetplant kunt verwachten. Ze zijn rolrond, lijnvormig en tot 12 mm lang met een uiteinde dat een beetje op een knots kan lijken.
Na bevruchting door insecten, vooral bijen komen op de nectar en de pollen af, groeien de vruchtbeginsels uit tot kokervruchten. Na de vruchtzetting sterven de bloeistengels af.
Wit vetkruid komt waarschijnlijk van oorsprong in ons land alleen voor in Zuid-Limburg op zonnige, weinig begroeide plaatsen op de krijthellingen en langs de grote rivieren in de spleten tussen de basaltblokken, maar tegenwoordig vind je het ook aangeplant op begraafplaatsen, in tuinen op muren en als dakbedekking. Verder op ruderale plekken in de bebouwing. Als je de plantensoort in de duinen vindt is dat zonder twijfel het gevolg van het dumpen van tuin afval.
MM_111211
De natuurlijke standplaats van Wit vetkruid moet je zoeken op zonnige, droge, kalkrijke plaatsen op richels in Zuid-Limburg. ook vind je de soort op stenige plaatsen met een vergelijkbaar microklimaat. In het stroomgebied van de Maas zowel in België als in Nederland, maar ook op basaltblokken en stenige beschoeiingen langs andere grote riveiren vind je Wit vetkruid. Ook op muren en platte daken komt het voor en soms wordt het daar zelfs aangeplant. Als je Wit vetkruid in de duinen vindt, is dat meestal het gevolg van het dumpen van tuinafval ter plekke. Zoals we in Schaminée, J. et al. (2010) Veldgids Plantengemeenschappen van Nederland kunnen lezen is Wit vetkruid een belangrijke soort in
13 Klasse der Pioniergraslanden op gruis- en steenbodems
Door de uitstekende eigenschappen om in de volle zon te staan wordt Wit vetkruid steeds vaker samen met Muurpeper ingeplant als dakbedekking en begroening van grote oppervlakken van gebouwen.
Uitvoerig kan gelezen worden over de ecologie en de relaties van Wit vetkruid in Weeda, E.J. et al., (1985) Nederlandse oecologische Flora.Wilde planten en hun relaties. Deel 1: 278.
Het determineren op wetenschappelijke basis kan gebeuren met behulp van Meijden, R. van der (2005) Heukels' Flora van Nederland, 23ste druk: 318. Of met de nieuwe 24ste druk van deze flora: Duistermaat, L. (2020) Heukels' Flora van Nederland: 326.
Een andere determinatie is mogelijk met Heijmans, E., Heinsius, H.W. en Thijsse, Jac.P. (1983) Geïllustreerde flora van Nederland, 22ste druk: 660.
Uitspraak van de wetenschappelijke naam: Sédum álbum.