De Okkernoot, in de volksmond de Walnoot genoemd naar zijn vruchten, is gemakkelijk te herkennen aan de oneven geveerde bladeren, die verspreid aan de takken en twijgen staan. De bladeren bestaan meestal uit 7 tot 9 deelblaadjes. Het hele, forse blad kan tot zo'n 30 cm groot worden en de deelblaadjes zijn vaak ook 8 tot 10 cm groot. De mannelijke bloemen zijn lange groene katjes, de vrouwelijke bloemen zijn klein en flesvormig. De stam van de Okkernoot ziet er door het afbladderen en afschilferen van de bast een beetje uit als de stam van een plataan, maar de kleurschakering blijft binnen een aantal grijstinten. De vruchten zijn bolvormig tot zo'n 3,5 cm groot. Ze zijn groen en binnenin zit de noot met zijn harde gerimpelde schaal.
De Okkernoot, Juglans regia L., uit de Okkernootfamilie is een tot 30 meter hoge boom, die iedereen kent van zijn vruchten, de walnoten.
De eenhuizige boom wordt veel aangeplant in tuinen, maar een enkele keer kun je de boom, mogelijk verwilderd uit gemorste of weggegooide walnoten, ook wel vinden in struweelranden of in de rand van loofbossen.
De bomen hebben een stam die grijs tot dofgrijs van kleur is. Oudere stammen vertonen een patroon van afbladderende of afschilferende stukken bast, waardoor de stam een aanzicht krijgt dat vergelijkbaar is met de stam van de Plataan. De takken en twijgen zijn onbehaard. De bladeren zijn oneven geveerd en ze staan verspreid aan de takken en twijgen ingeplant. De bladeren kunnen wel tot 30-35 cm groot worden, waarbij de 7 tot 9 deelblaadjes tot een kleine 10 cm groot kunnen zijn. De deelblaadjes hebben een veervormige nervatuur en de rand van de deelblaadjes is gaaf. De groene bladeren zien er wat vettig uit, maar zijn verder ook kaal. In de bladoksels en ook op de twijgen tref je grijszwarte knoppen aan. Ze doen in d everte door hun kleur wel iets denken aan de knoppen van de Es.
De bloeiwijzen van de Okkernoot bestaan uit aparte vrouwelijke bloemen en aparte mannelijke bloemen. Ze staan aan een en dezelfde boom. De mannelijke bloemen zijn langwerpige groen gekleurde katjes, waarin de mannelijke bloemen staan. De eenvoudige bloemen bestaan uit een zestal schubben met veel meeldraden. De vrouwelijke bloemen zijn kleine flesvormige bloemen tot een cm groot, die meestal met een aantal bij elkaar staan. Op het flesvormig vruchtbeginsel staan vier bloemdekslippen en twee veervormige stempels die het pollen uit de lucht vegen. Na bestuiving door de wind groeien de vruchtbeginsels uit tot ronde groene vruchten. Op de top staat de rest van de stijl. Deze groene vruchten staan vaak met twee tot drie bij elkaar. De groene vruchten, met vaak witte puntjes, hebben een 4 mm dikke geelgroene vruchtwand en binnen in ontwikkelt zich de walnoot. Deze heeft een harde binnenschaal die gerimpeld is, de notedop.
Als alleenstaande boom kun je de Okkernoot nogal eens aantreffen, maar ingeburgerd vind je de boom zo langzamerhand op meer plekken in onze contreien.
MM_140902
Het oorspronkelijke verspreidingsgebied van de Okkernoot is het zuidoosten van Europa en het midden van Azië. De boom wordt vanwege de walnoten aangeplant in boomgaarden, bij huizen in tuinen, en in parken. Ook vind je wel aangeplante lanen met Okkernoten. Vanuit die aangeplante situatie verwildert de soort en daardoor is hij ingeburgerd in loofbossen en struweelranden. Een fraai exemplaar staat aan de Luikerwegkant van de Sint Pietersberg
De Okkernoot of Walnoot wordt vaak in tuinen niet al te ver van het huis geplant. Men beweert dat muggen niet van de geur van de Okkernoot houden en door de boom dicht bij huis te planten zou er daardoor minder last van muggen niet alleen onder de boom maar ook in huis zijn.
De vorm van de pit van de noot doet een beetje denken aan de vorm van onze hersenen. Het eten van walnoten zou een positief effect hebben op het ontwikkelen van onze hersenen en intelligentie.
Het determineren op wetenschappelijke basis kan gebeuren met behulp van Meijden, R. van der (2005) Heukels' Flora van Nederland, 23ste druk: 408. Of met de nieuwe 24ste druk van deze flora: Duistermaat, L. (2020) Heukels' Flora van Nederland: 405.
Een andere gemakkelijke determinatie is mogelijk met Heijmans, E., Heinsius, H.W. en Thijsse, Jac.P. (1983) Geïllustreerde flora van Nederland, 22ste druk: 377.
Uitspraak (accenten) van de wetenschappelijke naam: Júglans régia.
